Najaar op Cloverlake - Ruud Schoefs

We zijn eind oktober en er staat een weekje verlof op mijn planning, wat betekent dat ik wat extra vistijd heb! Normaal gesproken ga ik resoluut voor enkele nachten in het buitenland, maar deze keer geef ik er de voorkeur aan om actief te blijven op eigen bodem. Het Embryo Carparena complex krijgt de aandacht.

Clover Lake met de 'dead three swim' staat op het menu en eerlijk gezegd klinkt dat al behoorlijk spannend! Hoewel ik normaal gesproken de voorkeur geef aan openbare visserij tijdens mijn verlof ga ik met veel plezier deze uitdaging aan. Ik heb het geluk dat er geen andere boekingen zijn, waardoor er weinig tot geen andere vissers aanwezig zijn. Dat is zeker een voordeel! Maar ik heb helemaal geen informatie over dit water, noch over het aantal vissen, noch over bijzondere bewoners, diepte, goede zones, enzovoort. Niet dat dit noodzakelijk is, maar ik vertrek zo wel voor een sessie van 36 uur richting het onbekende.

Tijdens de heenreis bel ik met Olivier. Hij heeft afgelopen week vanaf dezelfde stek gevist en wist toch wat vissen te vangen. Hij vertelt me vanuit welke zone zijn vissen kwamen en dat hij ze allemaal op boilies heeft gevangen. Ik besluit vooral om zijn zones in gedachten te houden, aangezien ik pas vrij laat zal arriveren en dus niet de hele stek wil verstoren. Ondertussen nadert de rit zijn einde en bespreek ik met Jeffrey (mijn metgezel tijdens deze korte sessie) nog even de tactiek.

Obstakelrijk

Clover Lake bevat flink wat obstakels, die overigens in de toekomst deels verwijderd zullen worden, en vraagt daarom om stevig materiaal. Ik kies ervoor om de drijvende Apex braid te gebruiken en daaraan een korte maar stevige 0.60mm voorslag te knopen. De keuze voor een korte voorslag van 7m zorgt ervoor dat er weinig tot geen rek is, waardoor de vissen niet in de obstakels kunnen zwemmen wanneer ik de hengels geblokt vis. Als aas ga ik vooral met klein spul aan de slag en bereid ik een emmertje voor met zoete maïs, pellets in verschillende diameters en wat kleine zaden. Mijn gedachte is dat de meeste mensen hier met grof en grote boilies vissen en ik het daarom zo klein mogelijk wil houden wat betreft aas. Verder voorzie ik de hengels van een stevig lood (170gr) met daaraan een kort slip-D rigje. Deze worden gemaakt uit 30lb N-trap Semi Stiff, een Kurv Shank X haak en twee Fake Food maïskorrels.

Als ik de boot in wil stappen om de eerste hengel uit te varen krijg ik een eerste aanwijzing. Tijdens het in de boot stappen hoor ik namelijk achter mij een flinke klap. Tot mijn verbazing is dat hooguit 50 meter van me verwijderd en pal onder mijn eigen kant. Ik hoef niet lang na te denken waar deze hengel gepositioneerd zal worden. De hengels ligt dus in een mum van tijd op scherp. Enkele handjes voer moeten daarbij voldoende zijn om de aandacht te trekken.

Een topstart!

Ik herhaal het ritueel voor de overige twee hengels, waarvan er één tegen een onderwater takkenbos van het eiland aan gaat en de andere tegen een omgevallen boom in het water. Jeffrey legt ondertussen twee hengels op het open water en kiest ervoor om dit met pop-ups te doen. Ondertussen is het al midden in de nacht, de klok staat op 2.00 uur. We nemen nog even de tijd om ons te voorzien van een drankje en een hapje. Wanneer een uurtje later vermoeidheid toeslaat, besluiten we om de slaapzakken op te zoeken en sluiten we af met een wederzijdse slaapwel. Onze woorden zijn nog niet koud of mijn linker hengel geeft teken van leven! Ik ga meteen met de boot richting de vis, maar wanneer ik boven de vis kom, neemt deze me volledig op sleeptouw!

In de verte zie ik dat de vis me meeneemt richting de omgevallen boom en dit is het moment om de slip wat dichter te zetten en het gekozen materiaal zijn werk te laten doen. De boot gaat in achteruit en de hengel buigt lekker door. De vis geeft zich niet zomaar gewonnen, maar uiteindelijk krijg ik hem verder en verder weg van het obstakel, waarna deze nog minutenlang onder de boot beukt. Eenmaal deze boven komt bovendrijven op haar flank schrik ik me rot! Jezus, die is groot... Snel het net eronder en een bijhorende vreugdekreet!

Wanneer ik arriveer op de stek, staat er iemand ongeduldig op me te wachten. We hangen deze snel aan de weegklok en kunnen onze ogen bijna niet geloven. Dit moet toch wel een van de topvissen zijn, vraag ik me luidop af. Met een vis van 27.4kg kan mijn geluk niet meer op.

Het blijft daarna even stil tot de ochtend zijn intrede doet, het moment wanneer er verschillende kleinere vissen ons een bezoekje brengen. De vissen komen, ondanks de eerste aanbeet, allemaal vanaf het eiland aan de overkant. Hoe dichter we erbij vissen, hoe sneller de aanbeten komen. Tijdens de laatste nacht, is dit geheel hetzelfde verhaal. We weten echter geen bijzondere vangsten te doen. Voordat we koers zetten richting thuis, doe ik wel nog een rondje met de boot en besluit ik om op enkele stekken toch wat een stevige hoeveelheid voer achter te laten. Zo zijn deze alvast voorbereid om enkele dagen later terug te komen. Dan heb ik wederom 36 uur tot mijn beschikking.

Sessie 2

De dagen vliegen voorbij en het is al snel weer tijd om richting het water te gaan. Deze keer vraag ik Glenn om mij te vergezellen en er een leuke social van te maken. Ik praat hem bij over de vorige sessie en vertel hem dat mijn vertrouwen hoog is. Eenmaal aangekomen positioneer ik opnieuw drie hengels op de plekken waar ik het voer had achtergelaten. Aangezien we voor het vallen van de nacht alles op zijn plek hebben, nemen we nog even de tijd om bij te praten.

De tijd vliegt en stiekem had ik al een aanbeet verwacht... Wanneer we de slaapzakken weer opzoeken, ben ik een beetje teleurgesteld dat er nog geen teken van leven is. Wanneer we 's ochtends wakker worden zonder vis, sta ik zowat te ijsberen naast de hengels. Dit kan toch niet! Heb ik te veel gevoerd? Hebben de vissen schrik van grote voerplekken? Er gaat zoveel door me heen...

Precies op dat moment buigt de hengel naast me bijna dubbel en ik twijfel geen seconde. Ik pak de hengel op en loop een paar stappen achteruit tot de vis weg is van de overhangende takken, waarna ik met de boot koers zit richting de vis. Bij aankomst blijkt deze vast te zitten in wat hoog wier, maar eenmaal boven de vis zorgt dit niet meer voor problemen. Na een poosje drillen zie ik ineens een schubbenpatroon waarvan mijn hart veel sneller gaat slaan... Dit kan toch niet waar zijn?! Een volschub van formaat! Kom op, deze moet het net in. Gelukkig is dat ook wat, na voorzichtig drillen gebeurd. Een vreugdekreet volgt.

Clover Lake is me enorm goedgezind. Ik mag op twee sessies de grootste en de mooiste vis van het water afvinken. Ik besluit dan ook om Glenn verder de kans te geven en ruimte te geven in de hoop ook zo een grote vis te vangen. Iets dat hij vervolgens ook daadwerkelijk voor elkaar krijgt met een Clover Lake veertiger. Het lijkt er op dat het voer dus zijn werk heeft gedaan.

Chaos

Ondertussen blijft de linker hengel, waar ik de vorige keer de grote vis had, stil. Dat is iets wat over de eilandhengel niet te zeggen is. Het is ineens een chaotische ochtend. We vangen maar liefst 5 vissen achter elkaar en zijn blij als we tegen de avond even rust kunnen vinden. De avond blijft qua visactiviteit verder stil. Afgaande op de vorige nacht is onze hoop qua aanbeten verder ook vrij laag. We gokken op de ochtend, hoewel we deze vroegtijdig moeten beëindigen omdat andere gasten onze stek zullen overnemen. Zal het lukken om nog voor het opruimen actie te krijgen?

Voordat de auto weer volgeladen wordt komen er nog twee nachtelijke vangsten voorbij. Glenn presteert het om daarbij zelfs wederom een vis van over de 20kg grens te landen. Wat een sessie!

Wil je zelf ook op Clover of een van de andere Carparena meren vissen? Bezoek https://www.embryoangling.nl voor meer informatie.